Zie hier voor een verklaring van de gebruikte coderingen.
diabolos̱, bijv. nw., van διαβάλλω G1225; TDNT 2:72, 150
1) lasterlijk, achteloos (Aristophanes, Knights, 45); 2) lasteraar (1 Tim. 3:11; 2 Tim. 3:3; Tit. 2:3; Xenophon, Ages, 11.5); 2a) onderdrukker (LXX Esther 7:4 → MT צָּ֛ר H6862), vijand (Joh. 6:70; LXX Esth. 8:1 → MT צָרַר H6887); 2b) de duivel (Mat. 4:1ev.; 25:41; Luk. 4:2ev.; Ef. 4:27; 6:11; 1 Tim. 3:6; Jud. 1:9; Opb. 2:10; 12:9, 12; 20:2, 10), satan → שָׂטָן H7854 (LXX 1 Kron. 21:1);
Voor meer informatie: G. Abbott-Smith's A Manual Greek Lexicon of the New Testament (New York: Scribner's, 1922)
διάβολος, -ον (< διαβάλλω, q.v.) [in LXX for שָׂטָן H7854 (as Jb 1:6), exc. Es 7:4 8:1 (צַר H6862, צָרַר H6887) ;] slanderous, accusing falsely. As subst., ὁ, ἡ, δ.; (a) generally (of. Es, ll. c.), a slanderer, false accuser: I Ti 3:6, 7 (CGT, in l., but v. infr.) 3:11, II Ti 3:3, Tit 2:3; (b) as chiefly in LXX, of Satan, the Accuser, the Devil: Mt 4:1, 5, 8, 11 13:39 25:41, Lk 4:2, 3, 6, 13 8:12, Jo 13:2, Ac 10:38, Eph 4:27 6:11, I Ti 3:6, 7 (but v. supr.), II Ti 2:26, He 2:14, Ja 4:7, I Pe 5:8, Ju 9, Re 2:10 12:9, 12 20:2, 10; εἶναι ἐκ τοῦ δ., Jo 8:44, I Jn 3:8; τέκνα τοῦ δ., I Jn 3:10; υἱὸς, Ac 13:10; metaph., of Judas, Jo 6:70 (Cremer, 121; DCG, ii, 605).†Voor meer informatie: Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon (1940)
διάβολ-ος, ον,