Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
De Ark des Heeren of Ark des Verbonds is een van de meest raadselachtige voorwerpen die in het Oude Testament worden beschreven. De ark werd op bevel van Mozes bij de Sinaï vervaardigd (Ex. 25:10-22; 37:1-9). Deze ark bekend onder verschillende namen zoals "De Ark van JHWH", "Ark van het Getuigenis" en "De Ark van het Verbond" werd het symbool van Gods aanwezigheid te midden van de kinderen van Israël.
In de ark werden verschillende dingen bewaard, zoals de tafelen der wet bewaarde die God Mozes op de berg Sinaï had gegeven, manna, de staf van Aäron (hoewel sommigen stellen dat deze voor de ark stond opgesteld) en de gouden zweren. Hoewel in 2 Kron 5:10 staat dat alleen de stenen tafelen werden bewaard
In de Bijbel speelt de ark een belangrijke rol tijdens de exodus van de Israëlieten door de woestijn. Zo speelde zij een rol bij het overtrekken van de rivier de Jordaan, bij de inneming van Jericho en bij de intocht in Kanaän. Later in de tijd van de Richteren werd zij in het heiligdom van Silo bewaard. Vanaf deze periode worden ook verschillende situaties beschreven met de ark waarbij talloze slachtoffers vallen. In alle gevallen waren zij de ark te dicht genaderd. Ook Israëls vijanden, de Filistijnen, kregen op deze manier met de ark te maken, want nadat ze de Israëlieten bij de slag van Aphek hadden overwonnen, roofden ze de ark en namen haar mee naar Asdod waar zij in de tempel van hun god Dagon werd gezet. (1 Sam. 5:1 t/m 12). Na zeven maanden van rampspoed begrepen de Filistijnen dat het geroofde eigendom van Israëlieten een dodelijk gevaar voor ze betekende en besloten ze de ark aan de rechtmatige eigenaars terug te geven.
Zie ook: Cherubim
De ark bestaat volgens Ex.25:10-22 uit de volgende onderdelen:
Volgens 1 Kon. 8:9 "was er niets in de ark, dan alleen de twee stenen tafelen".
De Ark des Heeren is, inclusief de stenen tafelen, tijdens de regering van Manasse verdwenen. De ark wordt nl. niet genoemd in de uitvoerige lijst van schatten uit de Tempel die Nebukadnezar en zijn troepen hadden geroofd. De laatste verwijzingen in de Bijbel naar de ark zijn te vinden in de boeken 2 Kon. 19:15, Jes. 37:14-16 en Jer. 3:16. De eerste twee teksten hebben betrekking op koning Hizkia die in de Tempel een emotioneel beroep doet op de "Here die troont op de cherubs" om de leiding te nemen in de strijd tegen de Assyrische koning Sanherib, die Jeruzalem trachtte te veroveren. De profeet Jeremia troost de inwoners van Jeruzalem dat ze eens over het verlies van de ark heen zouden komen en dat niemand ooit nog zou vragen waar de ark gebleven was.
In de Bijbel zijn een aantal passages waaruit men kan opvatten dat de ark door de Babyloniërs is vernietigd. Zo lezen we in Jeremia 3:16 dat "de ark niet opnieuw gemaakt zal worden". De psalmdichter Asaf stelt dat "de vijand heeft alles in het heiligdom vernietigd" (Ps. 74:3), dit wordt bevestigd in 2 Koningen 25:9 waar staat dat de tempel werd verbrand. Hoewel dit niet uitsluit dat het goud van de ark al dan niet werd meegenomen door de Babyloniërs, of dat de Joden mogelijk al de ark hadden verstopt.
In het apocriefe boek 2 Makkabeeën is er een passage waarin wordt vermeld dat Jeremia de ark en enkele andere tempelattributen wegvoert uit Jeruzalem: "4 En in hetzelfde schrift was ook, dat de profeet geboden heeft, dat de tabernakel en de ark, gelijk hij door Goddelijke aanspraak was onderricht, hem zou volgen; en hoe hij uitging naar de berg, op welke Mozes geklommen was, en het erfdeel van God zag. 5 En dat Jeremia daar komende, een woning in de spelonk gevonden heeft, en dat hij de tabernakel, en de ark, en het reukaltaar daar ingebracht en de deur toegesloten heeft. 6 En dat enigen, die hem gevolgd en heengegaan waren, om de weg te tekenen, deze niet hebben kunnen vinden." (2 Mak. 2:4-6).
Volgens sommigen zou de ark verstopt zijn onder de tempelberg te Jeruzalem, volgens anderen is hij door Joodse priesters weggehaald en in de loop der jaren terechtgekomen zijn te Axum in Ethiopië. Ook in de Kabra Negast wordt melding gemaakt dat deze naar Ethiopië is vervoert. Nu wil het geval dat in Axum een oude cultus is, welke overeenkomt met de cultus van de Joden rondom 600 v.C. Tijdens een oorlog zijn door de Engelsen verschillende artefacten meegenomen welke zijn opgeslagen in de archieven van het British Museum, onder deze artefacten is een tabot (stenen tafel) welke hieronder is weergegeven. Deze tabot's zijn zeer waarschijnlijk gelijkende kopieën van de originele tafels die in de Ark werden bewaard.
Afhankelijk wat de lengte is van een el was deze ark tussen de 113 x 68 x 68 tot 160 x 96 x 96 cm groot. De ark was gemaakt van acaciahout (Hebr. Sittim) en zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant met het metaal goud overdekt. Dit laatste wekte mijn belangstelling, omdat de zo ontstane constructie in de natuurkunde een Leidse Fles wordt genoemd. Als dit zo is, dan was de ark een zeer dodelijke machine, en vinden we dit terug in de Bijbel.
Gaan we de verschillende passages bekijken dan blijkt dat verschillende keren er dodelijke ongelukken zijn. Als eerste werd gezegd dat men niet altijd in de buurt van ark mocht komen (Lev. 16: 2) omdat men anders zou sterven. Dat dit geen loze bedreiging was blijkt uit het ongeval met de zonen van Aäron, Nadab en Abihu, welke tegen de regels in onheilig vuur voor de ark (het aangezicht des HEEREN) brachten, en door verterend vuur werden gedood (Lev. 10:1-2). Een tweede dodelijk ongeval zien we als David de ark naar Jeruzalem wil overbrengen. De ark werd op een nieuwe wagen gezet, en op een gegeven moment struikelden de ossen en Uza probeerde de ark tegen te houden, op dat moment wordt hij dodelijk getroffen (2 Sam. 6:6-11; 1 Kron. 13:9-14), letterlijk staat er dat Uza verscheurd werd. Deze handelswijze van David is volledig onbegrijpelijk als men weet dat 20 jaar daarvoor de Filistijnen hetzelfde hadden gedaan en toen de wagen in de buurt van Beth Shemes was, er 70 inwoners werden gedood "omdat ze de ark hadden gezien" (1 Sam. 6: 19).
Er zijn echter nog meer aanwijzingen dat de ark een Leidse Fles zou zijn geweest, ook de Levieten hadden nl. problemen met de ark. Als ze de staven door de ringen moesten steken, waren er voorzorgsmaatregelen nodig omdat "het vuur een verwoestende werking had" (Ginzberg, Legends of the Jews, III 228-229). Tot slot, elektro-statisch opgeladen voorwerpen geven soms een brommend geluid als van horzels. Dit is bekend bij mensen die het elektro-statische fenomeen van St. Elmo's vuur hebben gezien. Ook in de Bijbel wordt hier melding van gemaakt "Ik zal ook horzelen voor uw aangezicht zenden" (Ex. 23: 28).
We hebben verschillende passages behandeld, waarin gesproken wordt over de dodelijke werking van de ark als Leidse Fles. De dodelijke werking zit hem in de hoeveelheid opgeladen elektriciteit, als men bv. op rubberschoenen loopt en ook nog eens nylon kleren aanheeft, dan wil het wel eens gebeuren dat men een gevoelige schok krijgt als men iets aanraakt, deze schok wordt veroorzaakt door hooguit 1 tot 3 volt!! De ark met zijn grootte kon gemakkelijk snel worden opgeladen tot 500 - 700 volt (Peter Tompkins, Secrets of the Great Pyramid, [1971],p 278), echter onder gunstige atmosferische omstandigheden (=onweer!) kunnen ladingen van 100.000 volt worden gehaald, zoals bleek uit experimenten van Nicola Tesla in 1881 (John J. O'Neill, Prodigal Genius, 1944, 91ev; Kenneth M. Swezey, Science <[May 16, 1958]).
Uit deze technische gegevens blijkt dat de ark een levensgevaarlijk wapen was voor mensen die er mee om wisten te gaan, het is dan ook heel logisch dat de vijanden van Israël doodsbenauwd waren als de ark met het leger van Israël optrok.
Laatst gewijzigd 22 februari 2019
     |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!
