Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
In Mattheus 27:60ev., Markus 15:46ev. en in Lukas 23:53ev. wordt beschreven dat Jozef van Arimathea Jezus in een nieuw graf legt.
Door de diverse christelijke denominaties worden verschillende plekken aangewezen waar Christus zou zijn begraven. Omdat in de loop der eeuwen de stad meermalen is verwoest en behoorlijk is gewijzigd, is een exacte plaats waar het graf zou zijn geweest moeilijk te bepalen. Archeologisch onderzoek is bijna onmogelijk, omdat de desbetreffende locaties allemaal bedevaartorden zijn en moeilijk zijn af te sluiten voor een bepaalde periode vanwege de vele bezoekers.
De Heilig Grafkerk of Verrijzeniskerk (Hebreeuws: כנסיית הקבר, Cnesiat HaChever, Grieks: Ναός της Αναστάσεως, Latijn: Sanctum Sepulchrum), ook wel de Kerk van de Wederopstanding genoemd, is een kerk in de oude stad in Jeruzalem. Volgens de overlevering is ze gebouwd op de plek waar Christus zowel gekruisigd als begraven zou zijn: het Heilig Graf. Het is sinds de 4de eeuw een belangrijk pelgrimsoord. Op de plaats van de kerk hebben meerdere kerken gestaan, die tijdens oorlogen en branden verloren gingen. Het huidige gebouw stamt uit 1149 en is in vroeg-gotische stijl gebouwd.
De Grafkerk is sinds 1852 een simultaankerk, in handen van zes christelijke confessies. De hoofdbeheerders zijn het Grieks-orthodox patriarchaat van Jeruzalem, de Rooms-katholieke Kerk (de orde der Franciscanen) en de Armeens-Apostolische Kerk voor de binnenkant van het gebouw. In de 19de eeuw kwamen de Syrisch-orthodoxe Kerk van Antiochië, de Koptisch-orthodoxe Kerk en de Ethiopisch-orthodoxe Kerk daarbij. Zij kregen slechts enkele kleinere schrijnen en taken toebedeeld. De Ottomaanse autoriteiten in Jeruzalem stelden in 1852 een strak schema op dat moest bepalen welk christelijk genootschap op welke plaats en wanneer plechtigheden mocht vieren. De relaties tussen de diverse kerken waren zo slecht dat, in opdracht van Saladin (1192), de sleutels van de toegangsdeur werden toevertrouwd aan de Nuseibeh moslimfamilie, terwijl de Joudeh Al-Goudia moslimfamilie de sleutels van het heiligdom in beheer kregen (op gezag van Saladin in 1187). Dat tot op de dag van vandaag nog het geval is.
Ook wordt een aantal delen (waaronder de hoofdingang) gezamenlijk beheerd. Aangezien de zes confessies het moeilijk eens worden, en elke partij een veto kan uitspreken, wordt er bijna nooit iets verbouwd. Dit heeft op een aantal plaatsen tot ernstig achterstallig onderhoud geleid. De ingewikkeldheid van het beheer blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat een ladder, die al meer dan 150 jaar op een balkon boven de ingang staat, onder geen beding verplaatst mag worden. Een marmeren muur die op instorten staat is in 1947 door de Britten gestut en pas sinds 2017 op last van de Israëlische regering gerestaureerd.
De Ethiopiërs wonen met een kleine groep monniken boven op het dak van de kerk. Dit Deir al-Sultan-Klooster wordt echter door de Kopten opgeëist en heeft sinds 2004 met instortingsgevaar te maken. De procedures rondom de opeising verhinderen een renovatie.
Voordat de Heilig Grafkerk werd gebouwd stond er op deze locatie een tempel van Aphrodite. Tijdens archeologische werkzaamheden in de jaren 70 ontdekte Virgilio Canio Corbo dat de westelijke muur van de kerk nog een deel is van deze tempel (Corbo, Virgilio (1981). Il Santo Sepolcro di Gerusalemme [The Holy Sepulchre of Jerusalem] (Italiaans). Franciscan Press). Tijdens restauratiewerkzaamheden in 2017 is de grafplaat ontdekt die keizer Constantijn halverwege de 4de eeuw daar liet aanbrengen.
Het graf ligt naar alle waarschijnlijkheid niet op de plek waar nu het heilige graf zich bevindt, maar enige tientallen meters oostelijk waar enige rotsgraven zijn gevonden en volgens de traditie de graftombe van Jozef van Arimathea zou liggen.
Vanwege de slechte onderlinge relaties van de kerken zijn er regelmatig incidenten, waarbij niet zelden er zelfs vechtpartijen uitbreken. Enkele van de meest bekende incidenten zijn: In 2002 verplaatste een koptische monnik een stoel en dit was de aanleiding voor een vechtpartij tussen verschillende groepen monniken waarbij elf van hen in het ziekenhuis terechtkwamen (Armstrong, Chris (1 July 2002). "Christian History Corner: Divvying up the Most Sacred Place". Christianity Today). In april 2008, op Palmzondag werd een Griekse monnik door een rivaliserende confessie uit het raam gegooid. Ook de toegesnelde politie werd aangevallen door de vechtende meute (El Deeb, Sarah (21 April 2008). "Christians brawl at Jesus' tomb". San Francisco Chronicle. Associated Press). Op zondag 9 november 2008 vielen Griekse en Armeense monniken elkaar aan tijdens het feest van de verheffing van het kruis (O'Laughlin, Toni (10 November 2008). "The monks who keep coming to blows in Jerusalem". The Guardian).
De zogeheten Graftuin ligt ten noorden van de zogenaamde Turkse stadsmuur, vlak bij de Damascuspoort. In de negentiende eeuw werd hier een graf ontdekt. Het is vooral voor protestantse en evangelische gelovigen een populaire bedevaartplaats. Hierbij speelde ook de uitsluiting van protestanten uit de Heilig Grafkerk een rol. De Britse generaal Gordon, die daar in 1883 een rotsachtige heuvel ontdekte, die een merkwaardige gelijkenis vertoont met een menselijke schedel, veronderstelde dat die heuvel de echte plaats van Golgotha zou zijn geweest. Deze rots versterkte het idee dat het gevonden graf die van Jezus was. Enkele christenen vormden een organisatie om geld in te zamelen voor de aankoop van het oude graf en het omliggende terrein. In 1892 kon men het gebied kopen en stelde men er een beheerder aan. De eenvoud en de vredige sfeer maken de Graftuin tot een rustieke plaats voor gebed en overdenking in tegenstelling tot de zeer drukke en chaotische Heilig Grafkerk.
De vorm waarop de tombe in de Graftuin is uitgehouwen — twee kamers naast elkaar — is typerend voor de Eerste Tempelperiode en is door de archeoloog Gabriel Barkay gedateerd op 8ste-7de eeuw v.C. (Gabriel Barkay, The Garden Tomb, published in Biblical Archaeology Review March/April 1986), terwijl het afsluitingssysteem van de tombe en de waterbron van de omringende tuin beide archeologisch zijn gedateerd in de kruisvaardersperiode (12de-13de eeuw). Hierdoor wordt het zeer onwaarschijnlijk dat het de tombe van Jezus was, daar in de Bijbel sprake is van een nieuw graf waar nog nooit iemand in heeft gelegen (Mat. 27:60; Luk. 23:53).
Vlakbij deze tuin is ook de Grot van Jeremia te vinden.
     |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!
