Aantekeningen bij de Bijbel
Vragen, overdenkingen en achtergronden over de Bijbel,
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
welke resulteren in allerlei aantekeningen.
Alijah (Hebreeuws עֲלִיָּה H5944) of Alia, is de terugkeer van Joden uit de diaspora naar de geografische regio Israël.
De eerste keer dat Joden terugkeerden was na de Babylonische ballingschap. Dit na toestemming van de Perzische koning Cyrus die opdracht geeft "hij trekke op" (Ezra 1:1; 2 Kron. 36:23).
Alijah עֲלִיָּה H5944 (mv. עֲלִיּוֹת) is afgeleid van עָלָה H5927 "opgaan", welke wordt gebruikt in de verklaring van Cyrus (Ezra 1:1; 2 Kron. 36:23), het betreft "het opgaan naar" omdat Jeruzalem op heuvels ligt. Volgens H. Beem in het Jiddisch allieje (H. Beem, p. 3). In eerste instantie gebruikt voor een pelgrimage, bedevaart naar Jeruzalem (E. Klein, p. 473; J. Pimentel, p. 341), in tweede instantie de terugkeer naar (de regio) Israël.
De Nederlandse voorkeurspelling is alia, mv. ali·ot, alia's (Sofeer, alia).
De Grote Van Dale en Wikipedia stellen dat het emigratie is (Wikipedia, Alia (emigratie)), beter kan men spreken van terugkeer of immigratie (cf. "immigration" bij Wikipedia, Aliyah) daar de Joden terugkeren naar het door God aan hun beloofde land (Gen. 13:15; 15:18; 24:7; Ex. 32:13; Deut. 1:8, 34:4).
Altijd is er het verlangen in alle eeuwen geweest bij Joden om terug te keren naar hun land en waren er die dit – ook al was het met verschillende mate van succes – ten uitvoer brachten.
→ Zionisme
Het aantal Joden dat vanuit de joodse diaspora terugkeerde naar het land Israël begon tussen de dertiende en negentiende eeuw aanzienlijk te stijgen, voornamelijk als gevolg van een algemene afname van de status van Joden in heel Europa en een toename van religieuze vervolging. Een van de eerste was de in 1210 "alijah van de driehonderd rabbijnen" en hun nakomelingen, hoewel daar verder weinig over bekend is. Aangenomen wordt dat weinigen de bloedige omwentelingen hebben overleefd die werden veroorzaakt door de invasie van de kruisvaarders in 1229 en hun daaropvolgende verdrijving door de moslims in 1291.
De verdrijving van Joden uit Engeland (1290), Frankrijk (1394), Oostenrijk (1421) en na de val van het Byzantijnse rijk in 1453 de verdrijving van Joden uit Spanje (1492) en Portugal (1497), zorgden ervoor dat veel Joden op weg gingen naar het Heilige Land. Door velen werd het gezien als een teken van naderende verlossing en droeg in hoge mate bij tot de messiaanse tijdgeest.
Vervolgens was er de immigratie in de achttiende en vroege negentiende eeuw van duizenden volgelingen van verschillende kabbalistische en chassidische rabbijnen, evenals de discipelen van de Vilna Gaon en de discipelen van de Chasam Sofer, waardoor de joodse bevolking in met name Jeruzalem, Tiberias, Hebron en Safed behoorlijk toenam.
Aangemaakt 1 februari 2022
     |
Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!