Literatuur
Bijbelteksten

Kronieken (boeken)

Volgens de joodse indeling van de Bijbel kwam Kronieken als laatste.

Bronnen

De schrijver van Kronieken maakte gebruik van meerdere bronnen, welke grofweg onderverdeeld kunnen worden in historisch en profetisch. 1) De historische werken welke hij noemt zijn, het commentaar (מדרש = midrash) op het boek van de koningen (1 Kron. 24:27); het boek van de koningen van Israël (1 Kron. 9:1; 2 Kron. 20:34); het boek van de koningen van Juda en Israël (2 Kron. 16:11, etc.); het boek van de koningen van Israël en Juda (2 Kron. 27:7, etc.). 2) De profetische werken zo genoemd naar hun auteur zijn de geschiedenissen van den profeet Nathan, en in de geschiedenissen van de ziener Gad (1 Kron. 29:29); de woorden van de profeet Nathan, de profetie van de Siloniet Ahia, en de gezichten van de ziener Jedi (2 Kron. 9:29); de woorden van de profeet Semaja, en de ziener Iddo (2 Kron. 12:15); de geschiedenissen van Jehu, de zoon van Hanani (2 Kron. 20:34); de geschiedenissen van Uzzia, die de profeet Jesaja, de zoon van Amos, heeft opgeschreven (2 Kron. 26:22); het visioen van de profeet Jesaja, de zoon van Amos (2 Kron. 32:32); de woorden van de zieners (2 Kron. 33:19)

Verder wordt nog de boeken van Mozes in 2 Kron. 25:4 vermeld.

Het lezen van Kronieken is moeizaam als we beginnen met zijn geslachtsregisters. Slaan we die over dan zien we vele hoofdstukken die we al in eerdere Bijbelboeken hebben gelezen en dan nog eens stevig gecensureerd. Geen (of bijna geen) slechte koningen worden behandeld en dan nog alleen die van het koninkrijk Judea, David wordt op een positieve manier belicht en eigenlijk geeft het hele boek een positief overzicht van de Joodse geschiedenis. Je kunt je dan ook afvragen waarom zo'n boek is opgenomen in de Bijbel en dan nog wel vlak achter andere geschiedenisdelen zoals Koningen.

Nou viel het me op dat bij de Hebreeuwse indeling, dit Bijbelboek helemaal als laatste werd geplaatst. Dit is niet vreemd als men weet dat het waarschijnlijk ook nog eens een van de jongste boeken van het OT is en na de ballingschap is geschreven. Nogmaals een reden zoekend waarom Kronieken is geschreven, vond ik in de verschillende commentaren allerlei mooie verklaringen dat het door een priester (Ezra?) is geschreven en vooral de geestelijke en positieve kant van de geschiedenis wilde belichten, terwijl Koningen door een profeet/politicus was geschreven en om die reden ook de negatieve kanten van de geschiedenis belichtte.

Totdat ik bij David Pawson (Sleutels tot de Bijbel) een zeer interessante en plausibele verklaring tegenkwam. Na de ballingschap kwamen er verschillende groepen Joden weer naar Israel, ze kwamen er al gauw achter dat het land, dat jarenlang braak had gelegen, totaal verwoest was en dat het zeer moeilijk was om daar een begin op te bouwen. Temeer daar ze in de ballingschap, bijna volledig waren geïntegreerd met hun overheersers. Daarnaast waren ze door deze assimilatie een groot deel van de kennis van land en cultuur vergeten. Veel Joden die terugkeerden uit de ballingschap wisten nauwelijks meer iets van hun godsdienst. We zien dan ook dat de priester Ezra en zijn collegae heel veel moeite doen om de basisbeginselen van het geloof uit te leggen, veel Joden deden allerlei dingen die volgens de wetgeving in Leviticus verboden waren. Ook zien we dat ze nauwelijks meer iets wisten van hun afkomst en waarom ze überhaupt als volk bestonden.

Pawson komt met het idee dat Kronieken is geschreven door Ezra of een van zijn collegae om deze tergugekeerde Joden te leren wie ze waren (nl. een volk met een duidelijk afkomst, vandaar de geslachtsregisters), wat ze waren (nl. een koninklijk volk, vandaar dat de geslachtslijn van David zo wordt benadrukt) en waarom ze bestonden (nl. een volk van God). Via dit boek gingen de teruggekeerde ballingen weer beseffen wie ze waren, dat hun wortels teruggingen tot Adam en dat God zelf de loop van hun geschiedenis had bepaald en dat zij als volk uit het hele menselijke ras waren uitgekozen. Ze waren dus niet zomaar een volk, maar ze waren een volk met een identeit. Door te spreken over de verschillende koningen, was voor de ballingen die jarenlang in een vorm van slavernij hadden geleefd, was een enorme inspiratie. De kroniekenschrijver maakt hen bewust dat het koningschap voor Israel weer herstelt kan worden (wij zouden tegenwoordig zeggen, ze konden weer een autonome staat worden). Het laatste punt, dat ze een volk van God waren is ook belangrijk, de eerste taak die de teruggekeerde ballingen moesten doen was de tempel opnieuw bouwen, want daar konden ze God aanbidden volgens de voorschriften van Mozes. Met deze herbouw werd ook de identiteit met hun geloof herstelt.

Samenvattend, het boek Kronieken is dus niet zomaar een herhaling van Koningen en andere boeken. Het was een lange preek (of zeg propaganda materiaal) die nodig was voor het herstel van de identiteit van het volk Israel in al zijn facetten. Daarom zijn zaken die hiervoor niet van toepassing zijn, weggelaten, daarom wordt alles op een overdreven positieve manier belicht.

Zie de huisregels welk commentaar wordt opgenomen!